17 ï¿½ubat 2025

BAYRAKLARI BAYRAK YAPAN ÜSTÜNDEKİ KANDIR, TOPRAK; EĞER UĞRUNDA ÖLEN VARSA VATANDIR.
MÄ°THAT CEMAL KUNTAY

 
KÖÞE YAZARLARI >> Zafer BAÅžARAN
MEREHBA(KÖYLÜ COCUĞUYUM BEN)

                                                                                                              

                                                                        

 

                                                                          

M E R H E B A

        

         Güldibi Köyümün güzel insanlarına merhaba !

        Merhaba güzel olan her ÅŸeye

        Güzellikler yaÅŸamak isteyene merhaba !

        Sevgiyi acıyı paylaÅŸanlara merhaba !

 

        Güzel bir deyiÅŸ vardır ;

        Sevgi paylaÅŸtıkça büyür: Yücelir,herkese ayrı bir doyum ve haz verir.

        Acılar ise paylaÅŸtıkça küçülür:Erir,kaybolur ve güç verir.

       

        Ä°nsan oÄŸlu acılardan kaçmak istemiÅŸtir hep,

        Sevgiyi bulmak yaÅŸamak istemiÅŸtir,

        Ama hayat acı ve sevgi birleÅŸmesidir,

        Acıyı bilmeden sevgiyi bilmek mümkün müdür?

        Acıyı sevgide, sevgiyi acıda bulmak mümkün,

        Sevmeden acıyı duyamazsınız.

 

        Ne mutlu acısını ve sevgisini paylaÅŸanlara!

        Ne mutlu acısını ve sevgisini paylaÅŸan köyümün güzel insanlarına.

 

      “Keyifler deÄŸildir yaÅŸamı deÄŸerli yapan.

        YaÅŸamdır,keyif almayı deÄŸerli kılan”

 

Köyümün Yağmurları

 

Eğer ölürsem buralarda.

Eğer benim için ağlayan biri varsa başucumda.

Vasiyetimdir

Beni götürsünler doğduğum topraklara.

Beni köyümün yağmurlarında yıkasınlar.

                                                                                                          

 

                    Ä°lkokul sıralarında en kolay ezberleyip terennüm ettiÄŸimiz ÅŸarkı hiç şüphesiz sözleri ÅŸair Ahmet Kudsi Tecer’e ait olan “Orda bir köy var, uzakta. O köy bizim köyümüzdür. Gezmesek de, tozmasak da. O köy bizim köyümüzdür.” sözleriyle sürüp giden ÅŸarkıydı. Çocukluk günlerimizde sıradan bir ÅŸarkı gibi gelirken nedense ÅŸimdi daha bir anlamlı daha bir iç parçalayıcı manaya büründü sanki. Köyünü terk edip gurbet elleri mesken tutmak zorunda kalmış bizlere o günden bir mesaj mı veriyordu dersiniz…

 

                Bugün türlü politikalarla köyler boÅŸaltılmış, insanlar kentlere üst üste yığılmışlardır. Ãœst üste dedim. Bu bir gerçektir. Bir apartmanın nüfusu bir köy nüfusu kadar var neredeyse. Buradaki  köy nüfusu ifadesi” elbette sadece sayısal yani nicelik arz eden bir tanım. Orada, köyün niteliklerini; sıkı komÅŸuluk iliÅŸkileri, yardımlaÅŸma, sevgi saygı…vb insani hasletleri bulamazsınız. Koskoca apartmanda bir tek tanıdığınız yoktur. YaÅŸarken mezara girmiÅŸ gibisinizdir. Ne garip….

 

                 Kentlerde “her gün, bir ayrılık, her gün bir gurbettir.” Belirli saatler vardır. Bunlara uymak için programlar yaparsın, hedeflerin olur, plan kurarsın. Nasıl ki seri üretim yapan fabrikada bir kademe tezgahı arıza yapınca diÄŸer tüm tezgahlar da otomatik olarak devre dışı kalır, kent yaÅŸamında da örneÄŸin; iÅŸe giderken otobüsü yada servisi kaçırdığında zincirleme olaylar baÅŸlar. Yıkılan domino taÅŸları gibi… Gece geç vakitte döndüğün yer ev midir, lokanta mıdır yoksa otel midir varın siz hesap edin. Gün boyu ayrı kaldığın aile bir aradadır ama vakit uyku vaktidir. Gün olur çoluk çocuÄŸun seni hiç göremezler. Bu ayrılık hasreti ancak iple çekilen Pazar günleri sona erer gibi olur…

 

               Köyler, kentte yaÅŸayan insanların akciÄŸerleridir. Her türlü kirliliÄŸin hüküm sürdüğü kentler aslında birer ömür törpüsüdürler. Ne vakit ki, düğün olur, bayram olur, seyran olur koÅŸar gider eÄŸlenir, soluklanır iki nefes alırız. Öte yandan kaza olur, hastalık olur, ölüm olur bir vesiledir yine koÅŸar gider ah eder vah eder, aÄŸlayıp inler

iki nefes alırız. Eş görür, dost görür, selamlaşır, sohbet eder, halleşir, helalleşir rahatlarız.

Köyün vefalıları ona sahip çıkanlardır. Ve kente göçenler onlara çok şey borçludurlar. Evet, köylü canından bezdirilmiş, köyü terk etmeye adeta zorlanmışlardır. Köy nüfuslarının üçte ikisi artık kentlerdedir. Köylerimiz boşaltılmıştır. Kente göçenlerin yanında köyde kalanlarımız da vardır.

 

              Onlar aslında cesur olanlarımızdır. Onlar vefalı olanlarımızdır. Her ÅŸeye raÄŸmen köyde kalıp ata ocağını tüttürmeyi tercih eden, köylerimizi ayakta tutan onları yaÅŸatan, iyi günde yada kötü günde bir araya toplaÅŸmamıza vesile olan köylü halkımıza biz kentliler aslında çok ÅŸey borçluyuz. Onlarda olmasa… Allah onları başımızdan eksik etmesin.

 

Vasiyetimdir. Åžairin dediÄŸi gibi “EÄŸer ölürsem buralarda.Beni götürsünler doÄŸduÄŸum topraklara. Beni köyümün yaÄŸmurlarında yıkasınlar.

 

 

GÜLDİBİ KÖYÜMÜN ADI

 

         Güldibi Köyümün adı

         Göç etti çoÄŸu gençlik kalmadı

         Okuyan okudu, gurbete daldı

         Bu köyde bir zamanlar ne ÅŸenlik vardı

      

                                                                                                          

         Ã‡ocukluÄŸum  geçti benim bu köyde                  

         Çobanlık yaptığım eski günlerde

         Basmadığım yer kalmadı daÄŸda derede

         Unutuldu o günler ÅŸimdi nerede

 

         Ormanı var,bahçesi var ,fındığı var

         SoÄŸuk olur bol akarsu buz gibi suları

         Tütün dikerdi,kırardı o güzel insanlar.

         Unutulmaz köyümde yaÅŸanan anılar.

 

         Akarsuyu ,daÄŸları ,yılan gibi yoları

         Çok güzeldir evleri , bahçeleri

         Ne hoÅŸtur inciri,üzümü

         Kışın soÄŸuk yazın serin olur havası.

 

         Köyümün içinden akar akarsuları

         Kıvrım kıvrım dolanır sular toprağı

         Unuttum sanmam size gelmeyi

         DostluÄŸu baÅŸkadır benim köyümün

 

         KuÅŸ olup ta uçup gitsem

         Kanadımı açıp gitsem

         Bu ülkeden göçüp gitsem

         Varacağım yer köyümdür

 

 

KÖYLÃœ  ÇOCUÄžUYUM  BEN

 

  

         Köylü çocuÄŸuyum ben ,

         Yüzümde karalar,gözlerimde umut var.

         Köylü çocuÄŸuyum ben,

         Ellerim bomboÅŸ ama sevgilerim var.

        

         Gayesi bozulmuÅŸ dostlukların,

         Köylü çocuÄŸuyum ben,

         Dosta alabildiÄŸine duygularım var.

 

         Sitem ederim kimi zaman hayatıma,

         Benim daldan dala izlerim var,

         Köylü çocuÄŸuyum ben,

         DaÄŸdan daÄŸa yollarım var,yolculuklarım var..

 

         Dalarım gökyüzüne,seyrederim olup biteni

         Bulutlar yarışır gözlerimde

         Alırlar kötülükleri uzaklara götürürler

 

         Ben köylü çocuÄŸuyum,

         Bulutlarım var benim,

         Beni anlatırlar mavilere,maviliklere.

 

         Ben köylü çocuÄŸuyum,                                                                                                

         AÄŸlarım uzun uzun,yapayalnız gözlerimle

         Söylerim Türkülerimi yalnızlarıma

 

         Köylü çocuÄŸuyum ben,

         Gölgelerim vardı benim akÅŸamlarında

         Ana baba dede nine misafirdik komÅŸuya

         Akidelerimiz vardı, AyÅŸe yengemin verdiÄŸi

         Tatlı dilleri vardı,tadına doyumsuz sevgileri

          

          Köylü çocuÄŸuyum ben,

          KomÅŸuda her zaman yatacak yerimiz vardı

          Kıvrılırdık minderlerin üzerine

          Uykularımda ideallerim vardı benim

          Köylü çocuÄŸuyum ben,GÃœLDÄ°BÄ° köyümün adı

               

          Hepinize sevgi ve saygılar sunarım.

                                                                10 ocak 2008

   Tel:05304188366                                   

   

                                                                   Zafer  BAÅžARAN    

Okunma Sayýsý : 5817

 
Yorumlar
Yorum Bulunmamaktadýr.
 
Yazarýn Diðer Yazýlarý
ZAFER BAÅžARAN
A Ä° L E M
YAÅžADIÄžIM KADAR SEVÄ°YORUM VE Ä°NSAN
BABAMA MEKTUP
ANILARIM
HATÄ°P HOCAMIZ
DEĞİRMEN HATIRALARI
CANIM MESAÄ° ARKADAÅžLARIM(DOÄžUM GÃœNÃœM)
Ä°LK OKUL RESÄ°MLERÄ°MÄ°Z(1970)
GEÇMİŞTEN GUZEL RESİMLER
 
Her hakký saklýdýr. www.guldibikoyu.com-2011
Bu sitenin tüm haklarý saklýdýr. Sitedeki resim, yazý ve diðer materyaller kaynak gösterilse dahi izinsiz kullanýlamaz.