BABAMA MEKTUP
29.0cak 2009 PerÅŸembe günü saat 7.30 O sabah, sevgili babacığım Nevzat BAÅžARAN’ı, yoÄŸun bakımda kaybettim. O güzeller güzeli babayı, o çalışkan, o hep vermiÅŸ ama hiç istememiÅŸ, o hayat dolu insanı kaybettim. Onu hastaneye kaldırdığımızda, hiç beklenmedik bir anda, birlikte yaÅŸanacak güzel günlerin düşünü kurarken kaybettim. İçim acıyor. Ä°nsanın sevdiÄŸinin ölümüyle baÅŸ etmesi ne kadar zormuÅŸ.
Düğümlendi boğazım yutkunamadım.İnsanın Babasının ölmesi ne kadar acı veriyor. Tabutunu çevreleyen o yeşil çuhanın üzerinde ayet-i kerime ecelden haber veriyor. Her varlık bir ecelle doğuyor. Ecel vakti geldiğinde o ne bir saat öne alınabilir, ne de ertelenebilir.Ama yine de üzülüyorum. O iyilik insanının, o fedakar babacığım, o torunlarıma daha doyamadım diyen ve sadece, bize ve torunlarına bir şeyler daha verebilmek için yaşamak isteyen güzel insanın ardından ağlıyorum.
Ah bilebilseydim bu ecel vaktini. Ona daha çok hizmet etmez miydim? Onunla baş başa uzun konuşmalara girişmez miydim? Onunla bir oğlan çocuğu ve babası olarak değil de, iki erkek gibi uzun uzun iç dünyalarımızdan konuşmaz mıydım?
Vefat edebileceğine hiç ama hiç ihtimal vermeden onu yoğun bakıma götürdük. Babalarımızın ölümü biraz da bizim ölümümüzdür. Hayat şu an bana çok boş ve beyhude görünüyor. Hırslar, kızgınlıklar, öfkeler Hepsi boş Anne ve babalarımızı el üstünde tutmamız gerek. Şu an her şeyimi babamla geçirilecek fazladan bir zaman için bağışlayabilirdim bu duygularla bir baba olmuş bir oğlun olarak Babacığıma bu mektubu yazıyorum;
CANIM BABAM ;
Hastane ümit yolundu, doktor şifan, ecel ise sonun, kaderin oldu,
biz varız yanında üzülme derken, Allahtan dua edip şifa dilerken,
Ümit kesilmez diyerek beklerken,kalp rahatsızlığın O mide kanama sı ecelin oldu, ne yapsak ne etsek, yazgı buymuş babacığım.
Oğlum Umut seni hastaneden getirdiğinde, iki elinle destekleyerek çek yatın üzerinde oturuşun, anneme ve çocukların Meryem,muzaffer ,bana ve gelinin Müzeyyene seslenişin ,merdivenleri zor çıktım nefes zor alıyorum ben hastayım yanımdan ayrılmayın başta anneme ve hepimize hakkınızı helal edin söyleyişin anneme ve çocuklarına nefesini zor alıp verirken bile sevgi dolu bakışın adeta yüreğimizi dağladı.O anda babacığım içimden sana doya doya sarılıp öpmek geldi, hep kalbim yüreğim ağlarken sırf sen üzülmeyesin diye gözlerimden akan göz yaşlarımı hep sakladım.
Babacığım sana Doktor getirdik rahatlaman için serum verdi,serum verdiği halde yine rahatlayamadın bana dönerek zafer serum fayda etmiyor artık dedin,sonra saatler geçti saat 23 sıralarında çok ağırlaştın kardeşlerim acil ambulans çağırdı babacığım sen gitmek istemedin hastaneye eğer hastaneye gidersem bir daha eve gelemeyeceğini söyledin annemde gitmeni istemiyordu ama çaresizlikten babacığım seni ikna ettik acile götürdük çocukların hep yanındaydı kardeşlerim ve ben ağlıyorduk göz yaşlarımızı senden saklıyorduk ,Acilde babacığım sana hemen müdahale ettiler fakat kalbin durdu Doktorlar şok tedavisi uyguladılar. Doktor Yoğun bakıma götürmemizi istedi yoğun bakıma giderken dışarı çıkmak zorundaydık çünkü yoğun bakım ünitesi ek binadaydı bana seslendin Zafer ben neden dışarıdayım yağmur yağıyor dedin bende babacığım merak
etme seni yatıracağız iyi olacaksın inşallah dedim ve son konuşmamız oldu.Yoğunbakıma aldılar babacığım seni,yoğun bakım kapısını araladım sana baktım doya doya göz yaşları içinde , meğer babacığım son görmemmiş bilemezdim.
29.01.2009 Perşembe günü saat 7.30 Kardeşlerim Muzaffer ve Meryem hastahane kapısında abi babamızı kaybettik deyince kardeşlerimizle göz yaşına boğulduk bir anda,Babacığım gözümüz hiç bir şeyi görmez oldu o anda,sıkıyorum kendimi,dişlerimi sıkıyorum,ısırıyorum kanatırcasına dudaklarımı,kulaklarımda uğulduyor her yanım yandı sanki,Kardeşlerim ağlıyor, hıçkırıyor. Gözlerim kısılıyor. Babacığım bize sevgi dolu bakışın aklıma geliyor, Ama içim titriyor, vücudum sarsılıyor baştan aşağıya. dizlerimin boşaldığını hissediyorum, yorgun düştüğüm halde oturmadım. Yağmurla birlikte sert bir rüzgar çarpıyor yüzüme yıkmak ister gibi beni. Kardeşlerime kollarını açarak sarıldılar bana, içine almak ister gibi beni. Daha ilk saniyeden çok özledim Babacığım. Sırtımı dayadığım o büyük duvar yok artık, kendimi yalnız hissetim sanki bu dünyada yapayalnız kaldım cep telefonumdan göz yaşları içinde candan arkadaşı aradım babamı kaybettiğimi söyledim.
Åžimdi hangi bulutun ardından buraları gözlüyorsun bilmiyorum. Bugün yokluÄŸunun üzerinden tam 10 gün geçti. Gözümü her kapadığımda yanımda olman, hayatımızdan çekilen soluÄŸunun yerini tutmuyor inan.GittiÄŸin günü hatırlıyorum ,hatırladıkça aÄŸlıyorum,özlüyorum babam seni…Bazen derin hayallere dalıyorum,eskiyi hatırlayıp yüreÄŸimi daÄŸlıyorum senin yokluÄŸunla yanıyorum.Åžimdi yalnızım baba çok yalnızım çok.Moralim bozulduÄŸunda seni aradığımda beni teselli edip hep yardımcı olurdun hiçbir desteÄŸini esirgemeyip elinden geleni yapardın.Annem çocukların çok üzgün ÅŸimdi baba, bizi teselli edecek yok,evet çok özledik seni çok……
Babam,sevincimizi acımızı paylaşırdın ,ah baba keşke geri dönse geçen yıllar,hani köydeki evin bahçesinde suyun başında çocuklarınla sohbet edip yemek yerdik, hani Adapazarındaki evimizin balkonunda çay demleyip içerdik ya,hani galatasaray maçlarını beraber seyrederdik ya ,Galatasaray yendiğinde sevinirdik yenildiğinde üzülürdük ya nerde baba,senin gidişinle bitti hepsi,hiçbirinin önemi yok gözümde,şimdi benle balkonda çay içen yok babam,benimle konuşan, dertleşen,acımı,kederimi dinleyen yok...
Babacığım eski günleri hatırladıkça içime bir baÅŸka hüzün çöker,hani öküzlerle tarla sürüşümüz,ormandan yakacak odun getiriÅŸimiz,tarlada buÄŸday ve çayırları tırpanla biçmemiz,baÄŸ bahçede çalışmamız,traktörle çift sürüşün unutulur mu baba unutulur mu…Babam, ah canım babam özlüyorum seni doyamadık sana baba….hep aklımdasın acıyla yanıyorum seni defalarca öpüyorum babam…Cansız bedenini öptüm hissettin mi babam,annem çocukların son kez öptü babam..Elini son kez tuttuk,saçlarını son kez okÅŸadık,sana son kez baktık vedasını yaptık seni sonsuz aleme yolcu ettik ama annen ve çocukların bitti be babam….
sığmazsın bilirim bir kaç mısraya,
anlatmak isterim seni dünyaya,
acelen neydiki uçtun semaya,
mezarının başında ağlarım baba,
sabırlı olmayı öğrettin baba,
bu koca dünyaya neden sığmadın,
geride bıraktın bizleri baba,
hastane yolları kaderin oldu,
yanında biz varız üzülme baba,
ağlarım gizlice sensiz günlerde,
faydasız bilirim ağlamak baba,
yaÅŸamak isterdin sende bizlerle,
sensizken mutsuzuz inan ki baba,
Bana,bize bunun gibi zor günlerimizde ve her zaman hoş görü gösteren , hiçbir zaman sevgilerini esirgemeyen bütün dostlarıma minnettarım sağ olun var olun.Dostlar ve yürekten sevenlere sağ olun.Güldibi Köyümün güzel insanları sağ olsun var olsunlar.
Babacığım Seni seviyorum hep seveceğim ve o güzel tonton yanaklarından öpüyorum Allahın bizi orda da karşılaştırması ümidiyle deyip mektubuma burada son veriyorum babam...Merak etme canım babam gene yazarım ben size,beni unutma...
Yerinizde rahat uyuyun. Bana güç vermeye devam edin. Bekleyin, bir gün elbet ben de geleceğim. Allahın gülleri yakandan hiç düşmesin babacığım.Ömrümün sonuna kadar senin oğlun olmaktan gurur duyacağım babacığım.
Özledim seni baba. Rüyalarıma bari gel, gel artık.
Allah rahmet eylesin,
Hz. Kuran şefaatçisi,cennet mekan resulullah komşusu olsun
Nur içinde yat sen babacığım
Dualarımız seninle. 20.02.2009
Tel:05304188366
Biricik oÄŸlun
Zafer BAÅžARAN
Okunma Sayýsý : 13812