17 ï¿½ubat 2025

BAYRAKLARI BAYRAK YAPAN ÜSTÜNDEKİ KANDIR, TOPRAK; EĞER UĞRUNDA ÖLEN VARSA VATANDIR.
MÄ°THAT CEMAL KUNTAY

 
KÖÞE YAZARLARI >> Zafer BAÅžARAN
BABAMA MEKTUP

BABAMA MEKTUP

 

 

             29.0cak 2009 PerÅŸembe günü saat 7.30  O sabah, sevgili babacığım Nevzat BAÅžARAN’ı, yoÄŸun bakımda kaybettim. O güzeller güzeli babayı, o çalışkan, o hep vermiÅŸ ama hiç istememiÅŸ, o hayat dolu insanı kaybettim. Onu hastaneye kaldırdığımızda, hiç beklenmedik bir anda, birlikte yaÅŸanacak güzel günlerin düşünü kurarken kaybettim. İçim acıyor. Ä°nsanın sevdiÄŸinin ölümüyle baÅŸ etmesi ne kadar zormuÅŸ.

              Düğümlendi boÄŸazım yutkunamadım.Ä°nsanın Babasının ölmesi ne kadar acı veriyor. Tabutunu çevreleyen o yeÅŸil çuhanın üzerinde ayet-i kerime ecelden haber veriyor. Her varlık bir ecelle doÄŸuyor. Ecel vakti geldiÄŸinde o ne bir saat öne alınabilir, ne de ertelenebilir.Ama yine de üzülüyorum. O iyilik insanının, o fedakar babacığım, o torunlarıma daha doyamadım diyen ve sadece, bize ve torunlarına bir ÅŸeyler daha verebilmek için yaÅŸamak isteyen güzel insanın ardından aÄŸlıyorum.

            Ah bilebilseydim bu ecel vaktini. Ona daha çok hizmet etmez miydim? Onunla baÅŸ baÅŸa uzun konuÅŸmalara giriÅŸmez miydim? Onunla bir oÄŸlan çocuÄŸu ve babası olarak deÄŸil de, iki erkek gibi uzun uzun iç dünyalarımızdan konuÅŸmaz mıydım?

           Vefat edebileceÄŸine hiç ama hiç ihtimal vermeden onu  yoÄŸun bakıma  götürdük. Babalarımızın ölümü biraz da bizim ölümümüzdür. Hayat ÅŸu an bana çok boÅŸ ve beyhude görünüyor. Hırslar, kızgınlıklar, öfkeler Hepsi boÅŸ Anne ve babalarımızı el üstünde tutmamız gerek. Åžu an her ÅŸeyimi babamla geçirilecek fazladan bir zaman için bağışlayabilirdim bu duygularla bir baba olmuÅŸ bir oÄŸlun olarak Babacığıma bu mektubu yazıyorum;

 

CANIM BABAM ;

         Hastane ümit yolundu, doktor ÅŸifan, ecel ise sonun, kaderin oldu,
biz varız yanında üzülme derken, Allahtan dua edip şifa dilerken,
Ãœmit kesilmez diyerek beklerken,kalp rahatsızlığın  O mide kanama sı ecelin oldu, ne yapsak ne etsek, yazgı buymuÅŸ babacığım.

         OÄŸlum Umut seni hastaneden getirdiÄŸinde,  iki elinle destekleyerek çek yatın üzerinde oturuÅŸun, anneme ve çocukların Meryem,muzaffer ,bana ve gelinin Müzeyyene   sesleniÅŸin ,merdivenleri zor çıktım nefes zor alıyorum ben hastayım yanımdan ayrılmayın baÅŸta anneme ve hepimize hakkınızı helal edin söyleyiÅŸin anneme ve çocuklarına nefesini zor alıp verirken bile sevgi dolu bakışın adeta yüreÄŸimizi  daÄŸladı.O anda babacığım içimden sana doya doya sarılıp öpmek geldi, hep  kalbim yüreÄŸim aÄŸlarken sırf sen üzülmeyesin diye gözlerimden akan göz yaÅŸlarımı hep sakladım.

            Babacığım sana Doktor getirdik rahatlaman için serum verdi,serum verdiÄŸi halde yine rahatlayamadın bana dönerek zafer serum fayda etmiyor artık dedin,sonra saatler geçti saat 23 sıralarında çok ağırlaÅŸtın kardeÅŸlerim acil ambulans çağırdı babacığım sen gitmek istemedin hastaneye eÄŸer hastaneye gidersem bir daha eve gelemeyeceÄŸini söyledin annemde gitmeni istemiyordu ama çaresizlikten babacığım seni ikna ettik acile götürdük çocukların hep yanındaydı kardeÅŸlerim ve ben aÄŸlıyorduk göz yaÅŸlarımızı senden saklıyorduk ,Acilde babacığım sana hemen müdahale ettiler fakat kalbin durdu Doktorlar  ÅŸok tedavisi uyguladılar. Doktor YoÄŸun bakıma götürmemizi istedi yoÄŸun bakıma giderken dışarı çıkmak zorundaydık çünkü yoÄŸun bakım ünitesi ek binadaydı bana seslendin Zafer ben neden dışarıdayım yaÄŸmur yağıyor dedin bende babacığım merak

etme seni yatıracağız iyi olacaksın inÅŸallah  dedim ve son konuÅŸmamız oldu.YoÄŸunbakıma aldılar babacığım seni,yoÄŸun bakım kapısını araladım sana baktım doya doya göz yaÅŸları içinde , meÄŸer babacığım son görmemmiÅŸ  bilemezdim.

             

             29.01.2009 PerÅŸembe günü saat 7.30 KardeÅŸlerim Muzaffer ve Meryem hastahane kapısında abi babamızı kaybettik deyince kardeÅŸlerimizle göz yaşına boÄŸulduk bir anda,Babacığım gözümüz hiç bir ÅŸeyi görmez oldu o anda,sıkıyorum kendimi,diÅŸlerimi sıkıyorum,ısırıyorum kanatırcasına dudaklarımı,kulaklarımda uÄŸulduyor her yanım yandı sanki,KardeÅŸlerim  aÄŸlıyor, hıçkırıyor. Gözlerim kısılıyor. Babacığım bize sevgi dolu bakışın aklıma geliyor,  Ama içim titriyor, vücudum sarsılıyor baÅŸtan aÅŸağıya. dizlerimin boÅŸaldığını hissediyorum, yorgun düştüğüm halde oturmadım. YaÄŸmurla birlikte sert bir rüzgar çarpıyor  yüzüme yıkmak ister gibi beni. KardeÅŸlerime kollarını açarak sarıldılar bana, içine almak ister gibi beni. Daha ilk saniyeden çok özledim Babacığım. Sırtımı dayadığım o büyük duvar yok artık, kendimi yalnız hissetim sanki bu dünyada yapayalnız kaldım cep telefonumdan göz yaÅŸları içinde candan arkadaşı aradım babamı kaybettiÄŸimi söyledim.

           Åžimdi hangi bulutun ardından buraları gözlüyorsun bilmiyorum. Bugün yokluÄŸunun üzerinden tam 10 gün geçti. Gözümü her kapadığımda yanımda olman, hayatımızdan çekilen soluÄŸunun yerini tutmuyor inan.GittiÄŸin günü hatırlıyorum ,hatırladıkça aÄŸlıyorum,özlüyorum babam seni…Bazen derin hayallere dalıyorum,eskiyi hatırlayıp yüreÄŸimi daÄŸlıyorum senin yokluÄŸunla yanıyorum.Åžimdi yalnızım baba çok yalnızım çok.Moralim bozulduÄŸunda seni aradığımda beni teselli edip hep yardımcı olurdun hiçbir desteÄŸini esirgemeyip elinden geleni yapardın.Annem çocukların çok üzgün ÅŸimdi baba, bizi  teselli edecek yok,evet çok Ã¶zledik seni çok……

           Babam,sevincimizi acımızı paylaşırdın ,ah baba keÅŸke geri dönse geçen yıllar,hani köydeki evin bahçesinde suyun başında çocuklarınla sohbet edip yemek yerdik, hani Adapazarındaki evimizin balkonunda  Ã§ay demleyip içerdik ya,hani galatasaray maçlarını beraber  seyrederdik ya ,Galatasaray yendiÄŸinde sevinirdik yenildiÄŸinde üzülürdük ya nerde baba,senin gidiÅŸinle bitti hepsi,hiçbirinin önemi yok gözümde,ÅŸimdi benle balkonda çay içen yok babam,benimle konuÅŸan, dertleÅŸen,acımı,kederimi dinleyen yok...

             Babacığım eski günleri hatırladıkça içime bir baÅŸka hüzün çöker,hani öküzlerle tarla sürüşümüz,ormandan yakacak odun getiriÅŸimiz,tarlada buÄŸday ve çayırları  tırpanla biçmemiz,baÄŸ bahçede çalışmamız,traktörle çift sürüşün  unutulur mu baba unutulur mu…Babam, ah canım babam özlüyorum seni doyamadık sana baba….hep aklımdasın acıyla yanıyorum seni defalarca öpüyorum babam…Cansız bedenini öptüm hissettin mi babam,annem çocukların son kez öptü babam..Elini son kez tuttuk,saçlarını son kez okÅŸadık,sana son kez baktık vedasını yaptık seni sonsuz aleme yolcu ettik ama annen ve çocukların bitti be babam….

sığmazsın bilirim bir kaç mısraya,
anlatmak isterim seni dünyaya,
acelen neydiki uçtun semaya,
mezarının başında ağlarım baba,

sabırlı olmayı öğrettin baba,
bu koca dünyaya neden sığmadın,
geride bıraktın bizleri baba,
hastane yolları kaderin oldu,
yanında biz varız üzülme baba,
 
ağlarım gizlice sensiz günlerde,
faydasız bilirim ağlamak baba,
yaÅŸamak isterdin sende bizlerle,
sensizken mutsuzuz inan ki baba,

          Bana,bize bunun gibi zor günlerimizde ve her zaman hoÅŸ görü gösteren , hiçbir zaman sevgilerini esirgemeyen  bütün dostlarıma minnettarım saÄŸ olun var olun.Dostlar ve yürekten sevenlere saÄŸ olun.Güldibi Köyümün güzel insanları saÄŸ olsun var olsunlar.

 

          Babacığım Seni seviyorum hep seveceÄŸim ve o güzel tonton yanaklarından öpüyorum Allahın bizi orda da karşılaÅŸtırması ümidiyle deyip mektubuma burada son veriyorum babam...Merak etme canım babam gene yazarım ben size,beni unutma...
         Yerinizde rahat uyuyun. Bana güç vermeye devam edin. Bekleyin, bir gün elbet ben de geleceÄŸim. Allahın gülleri yakandan hiç düşmesin babacığım.Ömrümün sonuna kadar senin oÄŸlun olmaktan gurur duyacağım babacığım.

 

     Özledim seni baba. Rüyalarıma bari gel, gel artık.

 

 

Allah rahmet eylesin,

Hz. Kuran  ÅŸefaatçisi,cennet mekan resulullah komÅŸusu olsun

Nur içinde yat sen babacığım

Dualarımız seninle.      20.02.2009

 Tel:05304188366                                                                     

                                                                                                Biricik oÄŸlun

                                                                                                Zafer BAÅžARAN

 

 

 

 

 

Okunma Sayýsý : 13812

 
Yorumlar
ceydan babaoÄŸlu
benimde babam öldü bunu sanada söylemek istedim ve babası ölen herkese güçlü olun babalar hep bunu ister ağlamayın sakın benim babam ben 5 yaşındayken kolon kanserine yakalandı çok şey yaptık onun için onu mutlu etmek için elimizden geleni yaptık ama olmadı bir türlü mutlu olamadı 4 defa ameliyat oldu ama durumu dahada kotuye gitti...ama simdi ablam ben vede annem var.annemin işi o kadar çok zor ki hem annelik hemde babalık yapamıyor oda çok çırpınıyor ben 5 yaşına kadar baba şevkati gördüm şimdi 11 yaşındayım ve 4 gün sonra doğum günüm babam yanımda olamıcak...bu günde babalar günü babamın mezarına gidicez annem isterse.ama o da istiyo gitmeyi ''ağlarım babanızı üzerim''diye gitmek istemiyebilir ama siz ağlamayın hayatta hep güçlü olun arkadaşlar...tüm babaların babalar günü KUTLU OLSUN
(16.06.2013)
ceren ErÅŸen
Dayı yazını çok beğendim.
(21.02.2014)
 
Yazarýn Diðer Yazýlarý
ZAFER BAÅžARAN
A Ä° L E M
YAÅžADIÄžIM KADAR SEVÄ°YORUM VE Ä°NSAN
ANILARIM
HATÄ°P HOCAMIZ
DEĞİRMEN HATIRALARI
CANIM MESAÄ° ARKADAÅžLARIM(DOÄžUM GÃœNÃœM)
Ä°LK OKUL RESÄ°MLERÄ°MÄ°Z(1970)
GEÇMİŞTEN GUZEL RESİMLER
MEREHBA(KÖYLÜ COCUĞUYUM BEN)
 
Her hakký saklýdýr. www.guldibikoyu.com-2011
Bu sitenin tüm haklarý saklýdýr. Sitedeki resim, yazý ve diðer materyaller kaynak gösterilse dahi izinsiz kullanýlamaz.